Istorijat i rasprostranjenost
Zemlja porekla kumina je Egipat. Bio je poznat u Egiptu pre 5.000 godina. Pronađen je u piramidama. Stari Rimljani i Grci koristili su ga u medicinske i kozmetičke svrhe. Danas se uzgaja u Indiji, Severnoj Africi, Kini, Americi i u drugim zemljama. Latinski naziv je Cuminum cyminum L.
Botaničke i morfološke karakteristike
Kumin je visine15-50cm. Aromatične semenke, zelene boje duge su 3-6mm. Sitni cvetići su bele ili roza boje skupljeni u cvast.Kumin se često poistovećuje sa kimom, ali to je specifična biljka sa semenom karakteristične zelene boje.
Hemijski sastav
Seme kumina sadrži značajnu koncentraciju ugljikohidrata (35,5%), 23,8% lipida, 17,7% proteina. Od mineralnih materija količinski je najzastupljeniji kalijum (2,1%), a od vitamina vitamin C (17,2%).
Kumin sadrži 2,5-4,0% eteričnog ulja. Kvantitativo dominantna komponenta eteričnog ulja je γ-terpinen (29,1%), a značajne su i koncentracije para-cimena (25,2%), β-pinena (19,9%) i kuminaldehida (18,7%).
Lekovitost
Kumin je antioksidant, antikancer, stomahik, diuretik, karminativ, stimulant, astringent i antispasmolitik.
Upotreba
Kumin se upotrebljava u prehrambenoj, farmaceutskoj i kozmetičkoj industriji i u kulinarstvu. Veoma je popularan začin u Zapadnoj i Centralnoj Aziji, posebno u Burmi, Indiji i Indoneziji.
Narodna imena
Kalonji, crni kumin.
